EPISTULA CCXCIX.AD WILLELMUM SUBPRIOREM ET ALIOS CANTUARIENSES. (A. D. 1170, m. Oct.) SHOW LINKS TO MANUSCRIPTS
| 1 | Amicis et fratribus charissimis WILLELMO subpriori et ROBERTO sacristae, et aliis qui sanctae Cantuar. Ecclesiae curam gerunt, suus IOANNES, salutem et dirigere prudenter in futura prospectum. |
| 2 | Preces vestras et vota fidelium tandem misericors et miserator Dominus exaudivit ad honorem suum, ut ex multis et certis indiciis patet, Anglicanae Ecclesiae restituens pacem et ab exsilio revocans patrem vestrum. Utinam fuissent aures vestrae ad os domini regis, quando in colloquio regum nuper habito, inter castrum Blesense et Ambasiam, dimisit dominum archiepiscopum, ut a Francis, quibus tenebatur, licentiam mature reciperet, sub omni celeritate rediturus ad ipsum, inde in Angliam transiturus. |
| 3 | Igitur, ut condictum est, Deo propitio, in festo Omnium Sanctorum Senonis valefaciet, ex proposito et condicto rediturus ad propria, et quam cito poterit sanctorum urbem reditu suo Cantuariam illustrabit. Vos itaque, sicut honori et saluti ecclesiae vestrae prospectum esse vultis inposterum, patri vestro occurrite, et in partibus cismarinis, si quid fidei, si quid amicitiae, si quid devotionis aut consilii est, transmittere non differatis, unde se possit exonerare, et vobis perpetuo teneatur obnoxius. |
| 4 | Redimite vel nunc moram, ne forte ad se inevitabile iacturae rerum et famae periculum trahat. In Historia Novorum reperi decessores vestros primos occurrisse revertenti ab exsilio patri Anselmo. Nunquid vos degeneres eritis, ut nihil solatii aut minimum, et non secundum vos revertentibus patri et fratribus conferatis? Absit hoc semper a prima Britanniarum sede Cantuariensi, ne tam foedum temporis nostri, tam inhumanum et indevotum, et indisciplinatum exemplum transmittat ad posteros! |
| 5 | Dolor et cordis angustia me vobis compatientem et timentem ne ex pusillanimitate et tenacia quorumdam (quod Deus avertat!) Ecclesia Dei contrahat opprobrium sempiternum, scribere non patiuntur omnia quae locus et causa ingerit: sed, ut arbitror, Deum timentibus et sapientibus et amantibus honestatem satis dictum est. Hactenus ergo amicos praemonuisse sufficiat. |
| 6 | Nec dubito quin amantibus charitatis reddatur fructus, et in surdos (ut veteri proverbio dici solet) faba cudatur. Valete, vestri et nostri memores in charitate. |